تحلیل خوردگی درمورد نیودیمیوم

تحلیل خوردگی در آهن رباهای نیودیمیوم:

آهنرباهای نیودیمیوم در مقابل خوردگی مقاومت زیادی از خود نمیتوانند نشان دهند و اگر در زمان تولید، ملاحظات دقیق پیشگیرانه در برابر خوردگی روی آنها انجام نگیرد، ممکن است دچار خوردگی از درون شوند. بیشتر مواقع روکش نیکل-مس-نیکل جهت جلوگیری از خودگی روی مگنت اعمال میشود اما این روکش نیز قابلیت حضور در همه ی محیط ها را ندارد.

روند خوردگی :
آلیاژ خالص نیودیمویم آهن بور، توسط فرآیند پودر شدن فلزات تشکیل میشود. کیفیت این پودر مستقیما بر روی کارکرد مگنت همانند سایر عوامل همچون سایز، تاثیر میگذارد. این بدان معناست که کیفیت پودر اولیه و سیستم قالب ریزی به اندازه ی عامل سایز مگنت در کیفیت و عملکرد مطلوب تاثیر گذار است. سایز مناسب دانه ها و پودر فلزات، هر چه هم ایده آل باشد دارای اندکی ذرات اکسید نشده هستند که در نتیجه ی نهایی کارکرد مگنت تاثیر گذار خواهند بود. مگنت های بی کیفیت گاها دچار خوردگی و زنگ زدگی از درون می شوند.

مگنت نیودیمیوم با روکش نیکل پس از تست اسپری نمک

در مجموع راهکار جلوگیری از خوردگی تنها با روکش و آبکاری مقدور است. به خاطر واکنش طبیعی الیاژ نیودیمیوم ، چسبندگی روکش با مگنت همواره مشکل اساسی و مهم بوده است.
سه مورد آلیاژ مگنت، ساختار هندسی مگنت و روکش مقاوم در برابر خوردگی، با هماهنگی یکدیگر دست به دست هم میدهند تا عمر مگنت را افزایش دهند.
یکی از روش های تست خوردگی و میزان آن استفاده از اسپری نمک اس تی ام بی 117 است .آهنربای نیودیمیوم بدون روکش در برابر چنین ماده و محیطی به سرعت منهدم می شود. در عمل، محیط مه آلود نمکی یکی از روش های تست روکش مگنت است با این تفاوت که آلیاژ مگنت را با این تست نمی توان بررسی کرد. سایر تست ها نیز نظیر تست رطوبت و دما نیز برای سنجش میزان کیفیت روکش مگنت استفاده می شود. با محاسبه ی مقدار حجم موثر تلف شده در اثر خوردگی طی این تست ها ، میتوان کیفیت مگنت را محک زد.

توضیح:آلیاژ نیودیموم طی 2 روش قابل تولید است. توسط خاکستر کردن مواد درون کوره که بدون چسب های اپوکسی و پلاستیکی شکل میگیرد.
نوع دیگر که معمول است با ترکیب این مواد همراه با آلیاژ خام، ماده ی اولیه مگنت را تشکیل می دهند. این نوع ساختار، ایزوتروپیک است.